Podcast van de Week: Naughty or Nice

Naughty or Nice
Nog twee nachtjes slapen en dan is het zover: kerst! Of je het nu viert of niet, er lijkt geen ontkomen aan alle kerstversieringen en feestvreugde. Dagelijks word je geconfronteerd met kerstreclames, kerstacties, kerstfilms…en kerstpodcasts. Jawel, er bestaat zoiets als een kerstpodcast. Om in de juiste sferen te blijven, en een lichtelijk cynisch randje toe te voegen aan deze suikerzoete tijd van het jaar, tip ik deze week ‘Naughty or Nice’, een podcast over Kerstmis van het collectief The Truth.

Het uitgangspunt van ‘Naughty or Nice’ is vrij simpel. Als de kerstman echt van alle kinderen ter wereld controleert of ze goed of slecht zijn, hoe doet hij dat dan? Hoe zou zo’n systeem werken? Wie zou eraan meewerken? En wat zou er mis kunnen gaan? Alleen al door deze creatieve invalshoek komt deze podcast in aanmerking voor deze rubriek. Maar er is meer.

Het ultieme hoorspel
Twee dingen maken deze podcast voor mij bijzonder. Ten eerste is ‘Naughty or Nice’ het ultieme hoorspel. Verschillende lagen muziek, dialoog en geluiden maken de podcast tot een totaalervaring, waarin alle scenès soepel in elkaar overlopen. Op geen enkel moment voelen de dialogen gemaakt of de geluiden voorspelbaar. Terwijl de situatie vrij absurd is, kan ik me een voorstelling maken bij elke scène.

Vrolijk en serieus tegelijk
Naast de soepele luisterervaring verdient ook de serieuze ondertoon aandacht. Tussen de regels van de podcast door kun je noten van kritiek op onze eigen systemen ontdekken, te beginnen met het essentialistisch denken. Iemand is nooit alleen maar ‘naughty’ or ‘nice’, maar de snelle keuze tussen deze twee maakt dat het systeem werkt. Net als in onze eigen sociale systemen kunnen mensen vast komen te zitten in hokjes, met verregaande gevolgen. Dat een podcast over elfen, kinderen en de kerstman me ertoe aan kan zetten om daarover na te denken, is noemenswaardig.

Dus, luister deze aflevering met kerst of vlak ervoor, of gewoon het hele jaar door. Een knap stukje werk met een serieuze ondertoon en – geen zorgen – toch nog een soort van happy ending.

– Amanda Brouwers